disigita
Espéranto[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- (Date à préciser) Composé du préfixe dis- (« dispersion »), des suffixes -ig- (« rendre, amener à ») et -it- (« participe passif passé ») et de la finale -a (adjectif).
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | disigita \di.si.ˈɡi.ta\ |
disigitaj \di.si.ˈɡi.taj\ |
Accusatif | disigitan \di.si.ˈɡi.tan\ |
disigitajn \di.si.ˈɡi.tajn\ |
disigita \di.si.ˈɡi.ta\
- Séparé, qui n’est plus d’un seul bloc.
Mi ne farus al vi komplezon, se mi per mallerta mano volus analizi la ĝojon de tiu ĉi longe disigita kaj nun denove kunigita familio.
— (Louis-Lazare Zamenhof, La batalo de l’ vivo, 1891)
Antonymes[modifier le wikicode]
- kunigita (« uni »)
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | disigis | disigas | disigos |
Participe actif | disiginta(j,n) | disiganta(j,n) | disigonta(j,n) |
Participe passif | disigita(j,n) | disigata(j,n) | disigota(j,n) |
Adverbe actif | disiginte | disigante | disigonte |
Adverbe passif | disigite | disigate | disigote |
Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
Présent | disigus | disigu | disigi |
voir le modèle “eo-conj” |
disigita \di.si.ˈɡi.ta\
Prononciation[modifier le wikicode]
- France (Toulouse) : écouter « disigita [Prononciation ?] »