keginer
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
---|---|---|---|
Non muté | keginer | keginerien | keginerion |
Adoucissante | geginer | geginerien | geginerion |
Spirante | cʼheginer | cʼheginerien | cʼheginerion |
keginer \keˈɡĩːnɛr\ masculin (pour une femme, on dit : keginerez)
- Cuisinier.
- Er cʼhazarn, ha zoken war vourzh listri ’oa, e veze aozet evidomp gant hor cʼheginer boued kalz gwellocʼh eget hini ar vartoloded all. — (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 82)
- Dans la caserne, et même à bord de certains bateaux, notre cuisinier nous préparait des repas bien meilleurs que ceux des autres marins.
- Er cʼhazarn, ha zoken war vourzh listri ’oa, e veze aozet evidomp gant hor cʼheginer boued kalz gwellocʼh eget hini ar vartoloded all. — (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 82)
Forme de verbe [modifier le wikicode]
keginer \keˈɡĩːnɛr\