oïlitan

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot formé sur le modèle d’occitan, d’après oïl.

Nom commun [modifier le wikicode]

Invariable
oïlitan
\ɔj.li.tɑ̃\

oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ masculin singulier

  1. (Linguistique) Langue d’oïl, français.
    • La plus belle région en France, la Bresse bourguignonne devrait avoir elle aussi ses enseignants bilingues capable de comprendre « Nous fazhin mauvais moineazhou ». En fait il en faudra plusieurs types, parce qu’à 10 km de distance, c’est du franco-provencal ou alors de l’Oïlitan[sic]. — (« Uniformiser par la langue ? », dans Le Magazine de l’éducation, no 2, novembre 2017 [texte intégral])

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
Masculin oïlitan
\ɔj.li.tɑ̃\
oïlitans
\ɔj.li.tɑ̃\
Féminin oïlitane
\ɔj.li.tan\
oïlitanes
\ɔj.li.tan\

oïlitan \ɔj.li.tɑ̃\ masculin

  1. Relatif aux régions de langue d’oïl et à ses habitants.
  2. Relatif aux langues d'oïl.

Traductions[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • oïlitan sur l’encyclopédie Wikipédia

Occitan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot formé sur le modèle d’occitan, d’après oïl.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
oïlitan
\ujliˈta\
oïlitans
\ujliˈtas\

oïlitan \ujliˈta\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Linguistique) Oïlitan.

Adjectif [modifier le wikicode]

Nombre Singulier Pluriel
Masculin oïlitan
\ujliˈta\
oïlitans
\ujliˈtas\
Féminin oïlitana
\ujliˈta.no̯\
oïlitanas
\ujliˈta.no̯s\

oïlitan \ujliˈta\ (graphie normalisée)

  1. (Linguistique) Oïlitan.
    • Coma las fautas tipograficas e la titulatura oïlitana valorisavan aquesta « Doctrina crestiana », las orasons finalas en francés tendon a donar un mejan d’enauçament sociocultural a qui las poirà emplegar. — (Joan-B Seguin, « A prepaus d’un catechisme occitan e de la catechesa en occitan » in Lengas - Revue de Sociolinguistique n° 4, 1978, Groupe de recherche sur la diglossie franco-occitane, Centre d’études occitanes, Université Paul Valéry Montpellier III/CNRS)