santout
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de sant, avec le suffixe -out.
- Mentionné dans le grand dictionnaire français-breton de François Vallée (1931, page 686a) : santout.
Verbe [modifier le wikicode]
santout \ˈsãntut\ transitif (voir la conjugaison), base verbale sant- (pronominal : en em santout)
- Éprouver, ressentir.
- Sentir.
- Ar medisin a grog en arzourn Job hag a lak e viz war ar wazienn evit santout lammou ar galon. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 57)
- Le docteur saisit le poignet de Joseph et met son doigt sur la veine pour sentir les battements du cœur.
- Ar medisin a grog en arzourn Job hag a lak e viz war ar wazienn evit santout lammou ar galon. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 57)