satio
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- (Nom commun) Dérivé de satus (« planté »), avec le suffixe -io.
- (Verbe) De satis.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | satio | sationēs |
Vocatif | satio | sationēs |
Accusatif | sationem | sationēs |
Génitif | sationis | sationum |
Datif | sationī | sationibus |
Ablatif | sationĕ | sationibus |
satio \Prononciation ?\ féminin
- Semailles, action de semer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
satiō, infinitif : satiāre, parfait : satiāvī, supin : satiātum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)
- Satisfaire, rassasier.
- Beati qui esuriunt et sitiunt justitiam quoniam ipsi saturabuntur — (Mt 5.6)
- Heureux ceux qui ont faim et soif de justice, car ils seront rassasiés.
- Beati qui esuriunt et sitiunt justitiam quoniam ipsi saturabuntur — (Mt 5.6)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Références[modifier le wikicode]
- « satio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage