suplica
:
Espagnol[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe suplicar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
(él/ella/usted) suplica | ||
Impératif | Présent | (tú) suplica |
suplica \suˈpli.ka\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de suplicar.
- Deuxième personne du singulier (tú) de l’impératif de suplicar.
Prononciation[modifier le wikicode]
- Madrid : \suˈpli.ka\
- Mexico, Bogota : \suˈpli.k(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \suˈpli.ka\
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du latin supplicare.
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
suplica \sy.ˈpli.ko̯\ |
suplicas \sy.ˈpli.ko̯s\ |
suplica \sy.ˈpli.ko̯\ féminin (graphie normalisée)
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
Prononciation[modifier le wikicode]
- Béarn (Occitanie) : écouter « suplica [sy.ˈpli.ko̯] »
- Béarn (France) : écouter « suplica [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Voir la conjugaison du verbe suplicar | ||
---|---|---|
Indicatif | Présent | |
você/ele/ela suplica | ||
Impératif | Présent | (2e personne du singulier) suplica |
suplica \su.ˈpli.kɐ\ (Lisbonne) \su.ˈpli.kə\ (São Paulo)