vangen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

A rapprocher de l’allemand fangen, de même sens. Du proto-germanique *fanhan, « saisir ». De la racine indo-européenne *pag-, « attacher ».

Verbe [modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik vang ving
jij vangt
hij, zij, het vangt
wij vangen vingen
jullie vangen
zij vangen
u vangt ving
Auxiliaire Participe présent Participe passé
heeft vangend gevangen

vangen \vaŋ.ə:\ transitif

  1. Attraper, saisir, prendre.
    • Een bal vangen.
      Attraper un ballon.
    • Iemands blik vangen.
      Accrocher le regard de qn.
    • Regenwater vangen.
      Recueillir l’eau de pluie.
    • Wij zitten hier niet om vliegen te vangen.
      Nous ne sommes pas ici pour enfiler des perles.
    • Zij liet zich niet vangen.
      Elle ne se laissa pas prendre au jeu.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,6 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

  • (Région à préciser) : écouter « vangen [vaŋ.ə:] »
  • Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « vangen [Prononciation ?] »

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]