κανών

Grec ancien

Étymologie

De κάννα, kánna (« roseau »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ὁ	κανών	οἱ	κανόνες	τὼ	κανόνε
Vocatif		κανών		κανόνες		κανόνε
Accusatif	τὸν	κανόνα	τοὺς	κανόνας	τὼ	κανόνε
Génitif	τοῦ	κανόνος	τῶν	κανόνων	τοῖν	κανόνοιν
Datif	τῷ	κανόνι	τοῖς	κανόσι(ν)	τοῖν	κανόνοιν

κανών, kanốn \ka.ˈnɔːn\ masculin

1. Modèle:propre Tige de roseau, tige, règle de maçon ou de charpentier.
2. (Sens figuré) Règle, modèle, principe.
   • κανόνες χρονικοί, étapes séparant les ères temporelles.

Dérivés

• κανονικός
• κανονίς

Dérivés dans d’autres langues

• Latin : canon