troviĝi

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine trov (« trouver »), du suffixe -iĝ- (« devenir ») et de la finale -i (verbe).

Verbe

Voir la conjugaison du verbe troviĝi
Infinitif	troviĝi

troviĝi \tro.ˈvi.d͡ʒi\ intransitif

1. Se trouver.
   • (Antaŭparolo) Sed la « Fundamento de Esperanto » devas troviĝi en la manoj de ĉiu bona esperantisto kiel konstanta gvida dokumento …
   • (Antaŭparolo) … la vortojn kaj regulojn oficialajn, kiuj devas troviĝi en ĉiuj lernoverkoj de Esperanto, …
   • (Antaŭparolo) La « Fundamento de Esperanto » devas troviĝi en la manoj de ĉiu esperantisto kiel konstanta kontrolilo…

Variantes orthographiques

• si pas de ĝ possible par le clavier : trovigxi

Synonymes

• sin trovi

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « troviĝi [Prononciation ?] »

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• troviĝi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• troviĝi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "trov-iĝ-" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 et R2  de l’Akademio de Esperanto).