fecundus
Latin
Étymologie
- Selon le Dictionnaire étymologique latin [1], le mot est le participe moyen du verbe *feo (« produire, enfanter ») qui a donné fetus, fetura, femina, fenum, fenus.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | fecundus | fecundă | fecundum | fecundī | fecundae | fecundă |
Vocatif | fecunde | fecundă | fecundum | fecundī | fecundae | fecundă |
Accusatif | fecundum | fecundăm | fecundum | fecundōs | fecundās | fecundă |
Génitif | fecundī | fecundae | fecundī | fecundōrŭm | fecundārŭm | fecundōrŭm |
Datif | fecundō | fecundae | fecundō | fecundīs | fecundīs | fecundīs |
Ablatif | fecundō | fecundā | fecundō | fecundīs | fecundīs | fecundīs |
fēcundus masculin
- Qui féconde, qui fertilise, fécondant, fructueux.
- fecundus labor, Juvénal.
- travail fructueux.
- fecundus labor, Juvénal.
- Fécond, fertile, abondant.
- fecundus quaestus, Cicéron.
- gain considérable.
- fecundus quaestus, Cicéron.
Dérivés
- fēcundātŏr, fécondateur.
- fēcundē, d'une manière féconde.
- fēcundĭtās, fécondité, abondance.
- fēcundĭto, fēcundo : féconder, fertiliser.
Références
- « fecundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Michel Bréal et Anatole Bailly, Dictionnaire étymologique latin, Hachette, Paris, 1885 → consulter cet ouvrage