aanhoren

Néerlandais

Étymologie

Composé de la particule séparable aan et du verbe horen (« ouïr »).

Verbe

	Présent	Prétérit
ik	hoor aan	hoorde aan
jij	hoort aan
hij, zij, het	hoort aan
wij	horen aan	hoorden aan
jullie	horen aan
zij	horen aan
u	hoort aan	hoorde aan
Auxiliaire	Participe présent	Participe passé
hebben	aanhorend	aangehoord

aanhoren \Prononciation ?\ transitif

1. Écouter.
   • Het verhaal tot het einde toe aanhoren.

     Écouter le récit jusqu'au bout.

Anciennes orthographes

• aanhooren

Synonymes

• beluisteren
• luisteren
• toehoren
• toeluisteren

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par :

• 98,7 % des Flamands,
• 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

• Pays-Bas : écouter « aanhoren [Prononciation ?] »