acceptant

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

(1464) Dérivé de accepter.

Adjectif [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
Masculin acceptant
\ak.sɛp.tɑ̃\

acceptants
\ak.sɛp.tɑ̃\
Féminin acceptante
\ak.sɛp.tɑ̃t\
acceptantes
\ak.sɛp.tɑ̃t\

acceptant \ak.sɛp.tɑ̃\

  1. (Droit) Qui accepte, donne son consentement à une convention.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
acceptant acceptants
\ak.sɛp.tɑ̃\

acceptant \ak.sɛp.tɑ̃\ masculin (pour une femme, on dit : acceptante)

  1. (Droit) Personne qui accepte, donne son consentement à une convention.
    • D’autres auteurs qui enseignent la théorie de l’agnition ont imaginé un troisième système, celui de l’expédition : le contrat devient parfait, d’après eux, par le fait que l’acceptant a envoyé la lettre qui contient son adhésion à l’offre. — (Roger Lacombrade, Les lettres-missives, 1908)

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Voir la conjugaison du verbe accepter
Participe Présent acceptant
Passé

acceptant \ak.sɛp.tɑ̃\

  1. Participe présent de accepter.

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

acceptant \Prononciation ?\

  1. Accepteur.

Variantes orthographiques[modifier le wikicode]

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 78,9 % des Flamands,
  • 84,2 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]