dębień

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Debien, Dębień

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du tchèque duben[1], apparenté à dąb (« chêne »).

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dębień dębnie
Vocatif dębniu dębnie
Accusatif dębeń dębnie
Génitif dębnia dębniów
Locatif dębniu dębniach
Datif dębniowi dębniom
Instrumental dębniem dębniami

dębień \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Désuet) Avril.
    • W biblji (całkiem z czeska) brzezeń dla ‘marca’, a dębień dla ‘kwietnia’. Maj, łaciński. Czyrzwiec, od ‘czerwu’ pszczelego, inaczej czyrwień, ugornik albo zok; w cerk. izok (‘czerwiec’ i ‘konik polny, szarańcza’ dla ‘wystających oczu’). — (« Miesiąc, nazwy miesięczne », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. « dębień », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927