gwiskamant
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de gwisk, avec le suffixe -amant.
- Du moyen breton guisquamant[1].
Nom commun [modifier le wikicode]
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | gwiskamant | gwiskamantoù |
Adoucissante | wiskamant | wiskamantoù |
Durcissante | kwiskamant | kwiskamantoù |
gwiskamant \ɡwis.ˈkãmː.ãnt\ ou \ɡɥis.ˈkãmː.ãnt\ masculin
- Vêtement, habillement.
- Demat deocʼh, ma breur, a lâras dezhañ pa welas e wiskamant. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 48)
- Bonjour à vous, mon frère, lui dit-il quand il vit son vêtement.
- Demat deocʼh, ma breur, a lâras dezhañ pa welas e wiskamant. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 48)
- Costume traditionnel.
- Uniforme.
- Er goulou, e welis e oa gant daou anezhe gwiskamant an hent-houarn. — (Alexandre Soljenitsyne, Ti Vatriona, traduit par Ernest ar Barzhig, Al Liamm, 1976, page 59)
- Dans la lumière, je vis que deux d’entre eux portaient l’uniforme du chemin de fer.
- Er goulou, e welis e oa gant daou anezhe gwiskamant an hent-houarn. — (Alexandre Soljenitsyne, Ti Vatriona, traduit par Ernest ar Barzhig, Al Liamm, 1976, page 59)
Synonymes[modifier le wikicode]
Voir aussi[modifier le wikicode]
- gwiskamant sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499