hêr
:
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
hêr | hêred |
hêr \ˈhɛːr\ masculin (pour une femme, on dit : hêrez)
- (Droit) Héritier.
- Diskleriañ a rejont dezhañ e tlefe reiñ da hêred an dug un digoll ker reizh ha ker brokus ha ma c’hellfe bezañ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 44)
- Ils lui expliquèrent qu’il devrait donner aux héritiers du duc un dédommagement qui fût aussi juste et généreux que possible.
- Seitek vloaz goude an darvoudoù hon eus danevellet, e varve Uter Penndragon, hep lezel hêr ebet... — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 47)
- Dix-sept ans après les évènements que nous avons relatés, Uther Pendragon mourait sans laisser d’héritier.
- Diskleriañ a rejont dezhañ e tlefe reiñ da hêred an dug un digoll ker reizh ha ker brokus ha ma c’hellfe bezañ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 44)
Dérivés[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 327b