kantren

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté kantren
Adoucissante gantren
Mixte kantren

kantren \ˈkãn.trɛn\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale kantre-

  1. Errer, rôder, vagabonder.
    • Aet e oan, un dervezh evel unan all, e kreiz an hañv kaer, ur votez-koad e pep dorn hag ar galabousenn « pillig krampouezh » war ar penn, da gantren ar cʼherreg hed an aod. — (Yann Ezel, Va fesk kentañ, in Al Liamm, no 123, juillet-août 1967, page 315)
      J’étais allé, un jour comme un autre, au milieu du bel été, un sabot à chaque main et le béret « billig à crêpes » sur la tête, me promener sur les rochers le long de la côte.
    • Kantren a reas adarre dre ar ruioù. — (Roparz Hemon, An dud dieub in War ribl an hent, Éditions Al Liamm, 1971, page 90)
      Il erra à nouveau par les rues.
    • Mervel a ra Enkidu ha trist meurbet en em gav Gilgamesh. Kantren a ra neuze war glask sekred an divarvelezh. — (Malo Bouëssel du Bourg, Petra nevez ?, in Al Liamm, no 404, mai-juin 2014, page 102)
      Enkidu meurt et Gilgamesh se retrouve extrêmement triste. Il vagabonde alors à la recherche du secret de l’immortalité.

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Anagrammes[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]