lingvaĵo

Espéranto

Étymologie

De lingvo (« langue ») et -aĵ- (« chose concrète »).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	lingvaĵo \lin.'ɡva.ʒo\	lingvaĵoj \lin.'ɡva.ʒoj\
Accusatif	lingvaĵon \lin.'ɡva.ʒon\	lingvaĵojn \lin.'ɡva.ʒojn\

lingvaĵo \lin.ɡˈva.ʒo\

1. Langage (manière de s’exprimer).
   • Kvankam la libro temas pri la eŭropa juro, ĝia lingvaĵo estas facile komprenebla. — (« Eŭropa juro por ĉiuj », article de Monato)

     Bien que le livre traite du droit européen, son langage est facile à comprendre.