magnetit
Suédois
Étymologie
- De l’allemand Magnetit.
Nom commun
Commun | Indéfini | Défini |
---|---|---|
Indénombrable | magnetit | magnetiten |
magnetit \Prononciation ?\ commun
Voir aussi
- magnetit sur l’encyclopédie Wikipédia (en suédois)
Tchèque
Étymologie
- De l’allemand Magnetit.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | magnetit | magnetity |
Génitif | magnetitu | magnetitů |
Datif | magnetitu | magnetitům |
Accusatif | magnetit | magnetity |
Vocatif | magnetite | magnetity |
Locatif | magnetitu | magnetitech |
Instrumental | magnetitem | magnetity |
magnetit \magnɛtɪt\ masculin inanimé
Apparentés étymologiques
Voir aussi
- magnetit sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage