monarh
Roumain
Étymologie
- Du grec μόναρχος, monarchos.
Nom commun
masculin | Singulier | Pluriel | ||
---|---|---|---|---|
cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
Nominatif Accusatif |
monarh | monarhul | monarhi | monarhii |
Datif Génitif |
monarh | monarhului | monarhi | monarhilor |
Vocatif |
monarh \Prononciation ?\ masculin (équivalent féminin : monarhină)
- Modèle:politique Dirigeant unique d'une monarchie, monarque.
- In Țările Române, monarhii erau numiți voievozi.
- Dans les territoires roumains, les monarques étaient nommés voïvodes.
- In Țările Române, monarhii erau numiți voievozi.
Dérivés
- a monarhi: « régner »
- monarhic : « monarchique »
- monarhie : « monarchie »
- monarhină : « monarque »
- monarhism : « monarchisme »
Synonymes
- conducător : « dirigeant »
- domnitor : « dirigeant (absolu) »
- rege : « roi »
- împărat : « empereur »
- souverain : « souverain »
- voievod : « voïvode »
Références
- DEX online – Dicționare ale limbii române, 2004–2024 → consulter cet ouvrage