pappen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich pappe
2e du sing. du pappst
3e du sing. er pappt
Prétérit 1re du sing. ich pappte
Subjonctif II 1re du sing. ich pappte
Impératif 2e du sing. papp
pappe!
2e du plur. pappt!
Participe passé gepappt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

pappen \ˈpapn̩\ (voir la conjugaison)

  1. (Familier) Coller.

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Formé sur le substantif pap (« bouillie, apprêt »)

Verbe [modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik pap papte
jij papt
hij, zij, het papt
wij pappen papten
jullie pappen
zij pappen
u papt papte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben pappend gepapt

pappen \Prononciation ?\

  1. Coller.
    • Papier pappen.
      Encoller du papier.
    • Een stof pappen.
      Apprêter une étoffe.
  2. Tourner en bouillie.

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

pappen \Prononciation ?\

  1. Pluriel de pap.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 87,1 % des Flamands,
  • 92,4 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]