plenipotens

Latin

Étymologie

Composé de plenus et de potens.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	plēnipotens	plēnipotens	plēnipotens	plēnipotentēs	plēnipotentēs	plēnipotentia
Vocatif	plēnipotens	plēnipotens	plēnipotens	plēnipotentēs	plēnipotentēs	plēnipotentia
Accusatif	plēnipotentem	plēnipotentem	plēnipotens	plēnipotentēs	plēnipotentēs	plēnipotentia
Génitif	plēnipotentis	plēnipotentis	plēnipotentis	plēnipotentium	plēnipotentium	plēnipotentium
Datif	plēnipotentī	plēnipotentī	plēnipotentī	plēnipotentibus	plēnipotentibus	plēnipotentibus
Ablatif	plēnipotentī	plēnipotentī	plēnipotentī	plēnipotentibus	plēnipotentibus	plēnipotentibus

plēnipotens \Prononciation ?\

1. Tout-puissant.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « plenipotens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage