prenañ

Breton

Étymologie

Dérivé de pren, avec le suffixe -añ.

Du moyen breton prenaff.

À comparer avec les verbes prynu en gallois, prena en cornique (sens identique).

Verbe

Mutation	Infinitif
Non muté	prenañ
Adoucissante	brenañ
Spirante	frenañ

prenañ \ˈprẽːnã\ transitif direct (conjugaison), base verbale pren-

1. Acheter.
   • Betek neuze, pʼen em gave eur martolod e Montroulez, e teue var eeun dʼar gear da zigas he arcʼhant d'he cʼhrek evit prena bara dʼar vugale. — (Lan Inisan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 310)
   • Betek neuze, pʼen em gave ur martolod e Montroulez, e teue war-eeun dʼar gêr da zegas e arcʼhant dʼe wreg evit prenañ bara dʼar vugale. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 225)

     Jusqu’alors, quand un marin arrivait à Morlaix, il venait directement à la maison apporter sa paie à sa femme pour acheter du pain aux enfants.

2. (Sens figuré) Racheter.

Variantes

• preniñ

Antonymes

• gwerzhañ

Composés

• galloud prenañ
• adprenañ
• dasprenañ
• ijin-prenañ = skiant-prenañ
• rakprenañ

Paronymes

• prennañ