wilde
Vieil anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
wilde \Prononciation ?\
Néerlandais
Étymologie
- (Nom) Dérivé de wild.
Nom commun 1
wilde \Prononciation ?\
Nom commun 2
wilde \Prononciation ?\
- Variante de weelde.
Forme d’adjectif
wilde \Prononciation ?\
- Forme fléchie de wild.
Forme de verbe
wilde \Prononciation ?\
- Première personne du singulier du prétérit de willen.
- Deuxième personne du singulier du prétérit de willen.
- Troisième personne du singulier du prétérit de willen.
- Hij deed wat hij wilde doen.
- Il faisait ce qu'il voulait faire.
- Hij deed wat hij wilde doen.
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,4 % des Flamands,
- 99,3 % des Néerlandais.
Prononciation
- Belgique : [wɪl.də(n)]
- Pays-Bas : [ʋɪl.də(n)]
- (Région à préciser) : écouter « wilde [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Tussentaal
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
wilde \Prononciation ?\
- Deuxième personne du singulier du présent de willen avec le pronom contracté.
Références
- Elien Lefevere, Tussentaal in de Vlaamse media: Een onderzoek naar het taalgebruik van televisiepresentatoren, Université de Gand, 2011, page 122