Conjugaison:français/étaupiner

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
étaupiner
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de étaupiner, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ étaupine \ʒ‿ e.to.pin\
tu  étaupines \ty  e.to.pin\
il/elle/on  étaupine \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pin\
nous  étaupinons \nu.z‿ e.to.pi.nɔ̃\
vous  étaupinez \vu.z‿ e.to.pi.ne\
ils/elles  étaupinent \[il/ɛl].z‿ e.to.pin\
Passé composé
j’ai  étaupiné  \ʒ‿e e.to.pi.ne\
tu as  étaupiné  \ty a.z‿e.to.pi.ne\
il/elle/on a  étaupiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.e.to.pi.ne\
nous avons  étaupiné  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿e.to.pi.ne\
vous avez  étaupiné  \vu.z‿a.ve.z‿e.to.pi.ne\
ils/elles ont  étaupiné  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿e.to.pi.ne\
Imparfait
j’ étaupinais \ʒ‿ e.to.pi.nɛ\
tu  étaupinais \ty  e.to.pi.nɛ\
il/elle/on  étaupinait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pi.nɛ\
nous  étaupinions \nu.z‿ e.to.pi.njɔ̃\
vous  étaupiniez \vu.z‿ e.to.pi.nje\
ils/elles  étaupinaient \[il/ɛl].z‿ e.to.pi.nɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  étaupiné  \ʒ‿a.vɛ.z‿e.to.pi.ne\
tu avais  étaupiné  \ty a.vɛ.z‿e.to.pi.ne\
il/elle/on avait  étaupiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿e.to.pi.ne\
nous avions  étaupiné  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿e.to.pi.ne\
vous aviez  étaupiné  \vu.z‿a.vje.z‿e.to.pi.ne\
ils/elles avaient  étaupiné  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿e.to.pi.ne\
Passé simple
j’ étaupinai \ʒ‿ e.to.pi.ne\
tu  étaupinas \ty  e.to.pi.na\
il/elle/on  étaupina \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pi.na\
nous  étaupinâmes \nu.z‿ e.to.pi.nam\
vous  étaupinâtes \vu.z‿ e.to.pi.nat\
ils/elles  étaupinèrent \[il/ɛl].z‿ e.to.pi.nɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  étaupiné  \ʒ‿y.z‿e.to.pi.ne\
tu eus  étaupiné  \ty y.z‿e.to.pi.ne\
il/elle/on eut  étaupiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿e.to.pi.ne\
nous eûmes  étaupiné  \nu.z‿ym.z‿e.to.pi.ne\
vous eûtes  étaupiné  \vu.z‿yt.z‿e.to.pi.ne\
ils/elles eurent  étaupiné  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿e.to.pi.ne\
Futur simple
j’ étaupinerai \ʒ‿ e.to.pi.n(ə.)ʁe\
tu  étaupineras \ty  e.to.pi.n(ə.)ʁa\
il/elle/on  étaupinera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pi.n(ə.)ʁa\
nous  étaupinerons \nu.z‿ e.to.pi.n(ə.)ʁɔ̃\
vous  étaupinerez \vu.z‿ e.to.pi.n(ə.)ʁe\
ils/elles  étaupineront \[il/ɛl].z‿ e.to.pi.n(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  étaupiné  \ʒ‿o.ʁe e.to.pi.ne\
tu auras  étaupiné  \ty o.ʁa.z‿e.to.pi.ne\
il/elle/on aura  étaupiné  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa e.to.pi.ne\
nous aurons  étaupiné  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿e.to.pi.ne\
vous aurez  étaupiné  \vu.z‿o.ʁe.z‿e.to.pi.ne\
ils/elles auront  étaupiné  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿e.to.pi.ne\

Subjonctif

Présent
que j’ étaupine \kə ʒ‿ e.to.pin\
que tu  étaupines \kə ty  e.to.pin\
qu’il/elle/on  étaupine \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pin\
que nous  étaupinions \kə nu.z‿ e.to.pi.njɔ̃\
que vous  étaupiniez \kə vu.z‿ e.to.pi.nje\
qu’ils/elles  étaupinent \k‿[il/ɛl].z‿ e.to.pin\
Passé
que j’aie  étaupiné  \kə ʒ‿ɛ e.to.pi.ne\
que tu aies  étaupiné  \kə ty ɛ.z‿e.to.pi.ne\
qu’il/elle/on ait  étaupiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿e.to.pi.ne\
que nous ayons  étaupiné  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿e.to.pi.ne\
que vous ayez  étaupiné  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿e.to.pi.ne\
qu’ils/elles aient  étaupiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿e.to.pi.ne\
Imparfait
que j’ étaupinasse \kə ʒ‿ e.to.pi.nas\
que tu  étaupinasses \kə ty  e.to.pi.nas\
qu’il/elle/on  étaupinât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ e.to.pi.na\
que nous  étaupinassions \kə nu.z‿ e.to.pi.na.sjɔ̃\
que vous  étaupinassiez \kə vu.z‿ e.to.pi.na.sje\
qu’ils/elles  étaupinassent \k‿[il/ɛl].z‿ e.to.pi.nas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  étaupiné  \kə ʒ‿ys e.to.pi.ne\
que tu eusses  étaupiné  \kə ty ys.z‿e.to.pi.ne\
qu’il/elle/on eût  étaupiné  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿e.to.pi.ne\
que nous eussions  étaupiné  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿e.to.pi.ne\
que vous eussiez  étaupiné  \kə vu.z‿y.sje.z‿e.to.pi.ne\
qu’ils/elles eussent  étaupiné  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿e.to.pi.ne\

Conditionnel

Impératif

Présent
  étaupine  \e.to.pin\
  étaupinons  \e.to.pi.nɔ̃\
  étaupinez  \e.to.pi.ne\
Passé
 aie  étaupiné   \ɛ e.to.pi.ne\ 
 ayons  étaupiné   \ɛ.jɔ̃.z‿e.to.pi.ne\ 
 ayez  étaupiné   \ɛ.je.z‿e.to.pi.ne\