Conjugaison:français/argoter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
argoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de argoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ argote \ʒ‿ aʁ.ɡot\
tu  argotes \ty  aʁ.ɡot\
il/elle/on  argote \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡot\
nous  argotons \nu.z‿ aʁ.ɡo.tɔ̃\
vous  argotez \vu.z‿ aʁ.ɡo.te\
ils/elles  argotent \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡot\
Passé composé
j’ai  argoté  \ʒ‿e aʁ.ɡo.te\
tu as  argoté  \ty a.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on a  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.aʁ.ɡo.te\
nous avons  argoté  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous avez  argoté  \vu.z‿a.ve.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles ont  argoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿aʁ.ɡo.te\
Imparfait
j’ argotais \ʒ‿ aʁ.ɡo.tɛ\
tu  argotais \ty  aʁ.ɡo.tɛ\
il/elle/on  argotait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.tɛ\
nous  argotions \nu.z‿ aʁ.ɡo.tjɔ̃\
vous  argotiez \vu.z‿ aʁ.ɡo.tje\
ils/elles  argotaient \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  argoté  \ʒ‿a.vɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
tu avais  argoté  \ty a.vɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on avait  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
nous avions  argoté  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous aviez  argoté  \vu.z‿a.vje.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles avaient  argoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
Passé simple
j’ argotai \ʒ‿ aʁ.ɡo.te\
tu  argotas \ty  aʁ.ɡo.ta\
il/elle/on  argota \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.ta\
nous  argotâmes \nu.z‿ aʁ.ɡo.tam\
vous  argotâtes \vu.z‿ aʁ.ɡo.tat\
ils/elles  argotèrent \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  argoté  \ʒ‿y.z‿aʁ.ɡo.te\
tu eus  argoté  \ty y.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on eut  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿aʁ.ɡo.te\
nous eûmes  argoté  \nu.z‿ym.z‿aʁ.ɡo.te\
vous eûtes  argoté  \vu.z‿yt.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles eurent  argoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿aʁ.ɡo.te\
Futur simple
j’ argoterai \ʒ‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁe\
tu  argoteras \ty  aʁ.ɡo.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  argotera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁa\
nous  argoterons \nu.z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  argoterez \vu.z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁe\
ils/elles  argoteront \[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  argoté  \ʒ‿o.ʁe aʁ.ɡo.te\
tu auras  argoté  \ty o.ʁa.z‿aʁ.ɡo.te\
il/elle/on aura  argoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa aʁ.ɡo.te\
nous aurons  argoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
vous aurez  argoté  \vu.z‿o.ʁe.z‿aʁ.ɡo.te\
ils/elles auront  argoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿aʁ.ɡo.te\

Subjonctif

Présent
que j’ argote \kə ʒ‿ aʁ.ɡot\
que tu  argotes \kə ty  aʁ.ɡot\
qu’il/elle/on  argote \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡot\
que nous  argotions \kə nu.z‿ aʁ.ɡo.tjɔ̃\
que vous  argotiez \kə vu.z‿ aʁ.ɡo.tje\
qu’ils/elles  argotent \k‿[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡot\
Passé
que j’aie  argoté  \kə ʒ‿ɛ aʁ.ɡo.te\
que tu aies  argoté  \kə ty ɛ.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’il/elle/on ait  argoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
que nous ayons  argoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
que vous ayez  argoté  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’ils/elles aient  argoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿aʁ.ɡo.te\
Imparfait
que j’ argotasse \kə ʒ‿ aʁ.ɡo.tas\
que tu  argotasses \kə ty  aʁ.ɡo.tas\
qu’il/elle/on  argotât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ aʁ.ɡo.ta\
que nous  argotassions \kə nu.z‿ aʁ.ɡo.ta.sjɔ̃\
que vous  argotassiez \kə vu.z‿ aʁ.ɡo.ta.sje\
qu’ils/elles  argotassent \k‿[il/ɛl].z‿ aʁ.ɡo.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  argoté  \kə ʒ‿ys aʁ.ɡo.te\
que tu eusses  argoté  \kə ty ys.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’il/elle/on eût  argoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿aʁ.ɡo.te\
que nous eussions  argoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\
que vous eussiez  argoté  \kə vu.z‿y.sje.z‿aʁ.ɡo.te\
qu’ils/elles eussent  argoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿aʁ.ɡo.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  argote  \aʁ.ɡot\
  argotons  \aʁ.ɡo.tɔ̃\
  argotez  \aʁ.ɡo.te\
Passé
 aie  argoté   \ɛ aʁ.ɡo.te\ 
 ayons  argoté   \ɛ.jɔ̃.z‿aʁ.ɡo.te\ 
 ayez  argoté   \ɛ.je.z‿aʁ.ɡo.te\