Conjugaison:français/badaboumer

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
badaboumer
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de badaboumer, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  badaboume \ʒə  ba.da.bum\
tu  badaboumes \ty  ba.da.bum\
il/elle/on  badaboume \[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bum\
nous  badaboumons \nu  ba.da.bu.mɔ̃\
vous  badaboumez \vu  ba.da.bu.me\
ils/elles  badaboument \[il/ɛl]  ba.da.bum\
Passé composé
j’ai  badaboumé  \ʒ‿e ba.da.bu.me\
tu as  badaboumé  \ty a ba.da.bu.me\
il/elle/on a  badaboumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ba.da.bu.me\
nous avons  badaboumé  \nu.z‿a.vɔ̃ ba.da.bu.me\
vous avez  badaboumé  \vu.z‿a.ve ba.da.bu.me\
ils/elles ont  badaboumé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ba.da.bu.me\
Imparfait
je  badaboumais \ʒə  ba.da.bu.mɛ\
tu  badaboumais \ty  ba.da.bu.mɛ\
il/elle/on  badaboumait \[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bu.mɛ\
nous  badaboumions \nu  ba.da.bu.mjɔ̃\
vous  badaboumiez \vu  ba.da.bu.mje\
ils/elles  badaboumaient \[il/ɛl]  ba.da.bu.mɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  badaboumé  \ʒ‿a.vɛ ba.da.bu.me\
tu avais  badaboumé  \ty a.vɛ ba.da.bu.me\
il/elle/on avait  badaboumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ba.da.bu.me\
nous avions  badaboumé  \nu.z‿a.vjɔ̃ ba.da.bu.me\
vous aviez  badaboumé  \vu.z‿a.vje ba.da.bu.me\
ils/elles avaient  badaboumé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ba.da.bu.me\
Passé simple
je  badaboumai \ʒə  ba.da.bu.me\
tu  badaboumas \ty  ba.da.bu.ma\
il/elle/on  badabouma \[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bu.ma\
nous  badaboumâmes \nu  ba.da.bu.mam\
vous  badaboumâtes \vu  ba.da.bu.mat\
ils/elles  badaboumèrent \[il/ɛl]  ba.da.bu.mɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  badaboumé  \ʒ‿y ba.da.bu.me\
tu eus  badaboumé  \ty y ba.da.bu.me\
il/elle/on eut  badaboumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ba.da.bu.me\
nous eûmes  badaboumé  \nu.z‿ym ba.da.bu.me\
vous eûtes  badaboumé  \vu.z‿yt ba.da.bu.me\
ils/elles eurent  badaboumé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ba.da.bu.me\
Futur simple
je  badaboumerai \ʒə  ba.da.bu.m(ə.)ʁe\
tu  badaboumeras \ty  ba.da.bu.m(ə.)ʁa\
il/elle/on  badaboumera \[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bu.m(ə.)ʁa\
nous  badaboumerons \nu  ba.da.bu.m(ə.)ʁɔ̃\
vous  badaboumerez \vu  ba.da.bu.m(ə.)ʁe\
ils/elles  badaboumeront \[il/ɛl]  ba.da.bu.m(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  badaboumé  \ʒ‿o.ʁe ba.da.bu.me\
tu auras  badaboumé  \ty o.ʁa ba.da.bu.me\
il/elle/on aura  badaboumé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ba.da.bu.me\
nous aurons  badaboumé  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ba.da.bu.me\
vous aurez  badaboumé  \vu.z‿o.ʁe ba.da.bu.me\
ils/elles auront  badaboumé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ba.da.bu.me\

Subjonctif

Présent
que je  badaboume \kə ʒə  ba.da.bum\
que tu  badaboumes \kə ty  ba.da.bum\
qu’il/elle/on  badaboume \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bum\
que nous  badaboumions \kə nu  ba.da.bu.mjɔ̃\
que vous  badaboumiez \kə vu  ba.da.bu.mje\
qu’ils/elles  badaboument \k‿[il/ɛl]  ba.da.bum\
Passé
que j’aie  badaboumé  \kə ʒ‿ɛ ba.da.bu.me\
que tu aies  badaboumé  \kə ty ɛ ba.da.bu.me\
qu’il/elle/on ait  badaboumé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ba.da.bu.me\
que nous ayons  badaboumé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ba.da.bu.me\
que vous ayez  badaboumé  \kə vu.z‿ɛ.je ba.da.bu.me\
qu’ils/elles aient  badaboumé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ba.da.bu.me\
Imparfait
que je  badaboumasse \kə ʒə  ba.da.bu.mas\
que tu  badaboumasses \kə ty  ba.da.bu.mas\
qu’il/elle/on  badaboumât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ba.da.bu.ma\
que nous  badaboumassions \kə nu  ba.da.bu.ma.sjɔ̃\
que vous  badaboumassiez \kə vu  ba.da.bu.ma.sje\
qu’ils/elles  badaboumassent \k‿[il/ɛl]  ba.da.bu.mas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  badaboumé  \kə ʒ‿ys ba.da.bu.me\
que tu eusses  badaboumé  \kə ty ys ba.da.bu.me\
qu’il/elle/on eût  badaboumé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ba.da.bu.me\
que nous eussions  badaboumé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ba.da.bu.me\
que vous eussiez  badaboumé  \kə vu.z‿y.sje ba.da.bu.me\
qu’ils/elles eussent  badaboumé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ba.da.bu.me\

Conditionnel

Impératif

Présent
  badaboume  \ba.da.bum\
  badaboumons  \ba.da.bu.mɔ̃\
  badaboumez  \ba.da.bu.me\
Passé
 aie  badaboumé   \ɛ ba.da.bu.me\ 
 ayons  badaboumé   \ɛ.jɔ̃ ba.da.bu.me\ 
 ayez  badaboumé   \ɛ.je ba.da.bu.me\