Conjugaison:français/chorbiter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
chorbiter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de chorbiter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  chorbite \ʒə  ʃoʁ.bit\
tu  chorbites \ty  ʃoʁ.bit\
il/elle/on  chorbite \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bit\
nous  chorbitons \nu  ʃoʁ.bi.tɔ̃\
vous  chorbitez \vu  ʃoʁ.bi.te\
ils/elles  chorbitent \[il/ɛl]  ʃoʁ.bit\
Passé composé
j’ai  chorbité  \ʒ‿e ʃoʁ.bi.te\
tu as  chorbité  \ty a ʃoʁ.bi.te\
il/elle/on a  chorbité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a ʃoʁ.bi.te\
nous avons  chorbité  \nu.z‿a.vɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
vous avez  chorbité  \vu.z‿a.ve ʃoʁ.bi.te\
ils/elles ont  chorbité  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
Imparfait
je  chorbitais \ʒə  ʃoʁ.bi.tɛ\
tu  chorbitais \ty  ʃoʁ.bi.tɛ\
il/elle/on  chorbitait \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bi.tɛ\
nous  chorbitions \nu  ʃoʁ.bi.tjɔ̃\
vous  chorbitiez \vu  ʃoʁ.bi.tje\
ils/elles  chorbitaient \[il/ɛl]  ʃoʁ.bi.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  chorbité  \ʒ‿a.vɛ ʃoʁ.bi.te\
tu avais  chorbité  \ty a.vɛ ʃoʁ.bi.te\
il/elle/on avait  chorbité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ ʃoʁ.bi.te\
nous avions  chorbité  \nu.z‿a.vjɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
vous aviez  chorbité  \vu.z‿a.vje ʃoʁ.bi.te\
ils/elles avaient  chorbité  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ ʃoʁ.bi.te\
Passé simple
je  chorbitai \ʒə  ʃoʁ.bi.te\
tu  chorbitas \ty  ʃoʁ.bi.ta\
il/elle/on  chorbita \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bi.ta\
nous  chorbitâmes \nu  ʃoʁ.bi.tam\
vous  chorbitâtes \vu  ʃoʁ.bi.tat\
ils/elles  chorbitèrent \[il/ɛl]  ʃoʁ.bi.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  chorbité  \ʒ‿y ʃoʁ.bi.te\
tu eus  chorbité  \ty y ʃoʁ.bi.te\
il/elle/on eut  chorbité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʃoʁ.bi.te\
nous eûmes  chorbité  \nu.z‿ym ʃoʁ.bi.te\
vous eûtes  chorbité  \vu.z‿yt ʃoʁ.bi.te\
ils/elles eurent  chorbité  \[i/ɛ]l.z‿yʁ ʃoʁ.bi.te\
Futur simple
je  chorbiterai \ʒə  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁe\
tu  chorbiteras \ty  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  chorbitera \[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁa\
nous  chorbiterons \nu  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  chorbiterez \vu  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁe\
ils/elles  chorbiteront \[il/ɛl]  ʃoʁ.bi.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  chorbité  \ʒ‿o.ʁe ʃoʁ.bi.te\
tu auras  chorbité  \ty o.ʁa ʃoʁ.bi.te\
il/elle/on aura  chorbité  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ʃoʁ.bi.te\
nous aurons  chorbité  \nu.z‿o.ʁɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
vous aurez  chorbité  \vu.z‿o.ʁe ʃoʁ.bi.te\
ils/elles auront  chorbité  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ ʃoʁ.bi.te\

Subjonctif

Présent
que je  chorbite \kə ʒə  ʃoʁ.bit\
que tu  chorbites \kə ty  ʃoʁ.bit\
qu’il/elle/on  chorbite \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bit\
que nous  chorbitions \kə nu  ʃoʁ.bi.tjɔ̃\
que vous  chorbitiez \kə vu  ʃoʁ.bi.tje\
qu’ils/elles  chorbitent \k‿[il/ɛl]  ʃoʁ.bit\
Passé
que j’aie  chorbité  \kə ʒ‿ɛ ʃoʁ.bi.te\
que tu aies  chorbité  \kə ty ɛ ʃoʁ.bi.te\
qu’il/elle/on ait  chorbité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ ʃoʁ.bi.te\
que nous ayons  chorbité  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
que vous ayez  chorbité  \kə vu.z‿ɛ.je ʃoʁ.bi.te\
qu’ils/elles aient  chorbité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ ʃoʁ.bi.te\
Imparfait
que je  chorbitasse \kə ʒə  ʃoʁ.bi.tas\
que tu  chorbitasses \kə ty  ʃoʁ.bi.tas\
qu’il/elle/on  chorbitât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  ʃoʁ.bi.ta\
que nous  chorbitassions \kə nu  ʃoʁ.bi.ta.sjɔ̃\
que vous  chorbitassiez \kə vu  ʃoʁ.bi.ta.sje\
qu’ils/elles  chorbitassent \k‿[il/ɛl]  ʃoʁ.bi.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  chorbité  \kə ʒ‿ys ʃoʁ.bi.te\
que tu eusses  chorbité  \kə ty ys ʃoʁ.bi.te\
qu’il/elle/on eût  chorbité  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y ʃoʁ.bi.te\
que nous eussions  chorbité  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ ʃoʁ.bi.te\
que vous eussiez  chorbité  \kə vu.z‿y.sje ʃoʁ.bi.te\
qu’ils/elles eussent  chorbité  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys ʃoʁ.bi.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  chorbite  \ʃoʁ.bit\
  chorbitons  \ʃoʁ.bi.tɔ̃\
  chorbitez  \ʃoʁ.bi.te\
Passé
 aie  chorbité   \ɛ ʃoʁ.bi.te\ 
 ayons  chorbité   \ɛ.jɔ̃ ʃoʁ.bi.te\ 
 ayez  chorbité   \ɛ.je ʃoʁ.bi.te\