Conjugaison:français/enherber

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
enherber
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de enherber, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ enherbe \ʒ‿ ɑ̃.nɛʁb\
tu  enherbes \ty  ɑ̃.nɛʁb\
il/elle/on  enherbe \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁb\
nous  enherbons \nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bɔ̃\
vous  enherbez \vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.be\
ils/elles  enherbent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁb\
Passé composé
j’ai  enherbé  \ʒ‿e ɑ̃.nɛʁ.be\
tu as  enherbé  \ty a.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
il/elle/on a  enherbé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɑ̃.nɛʁ.be\
nous avons  enherbé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
vous avez  enherbé  \vu.z‿a.ve.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
ils/elles ont  enherbé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
Imparfait
j’ enherbais \ʒ‿ ɑ̃.nɛʁ.bɛ\
tu  enherbais \ty  ɑ̃.nɛʁ.bɛ\
il/elle/on  enherbait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁ.bɛ\
nous  enherbions \nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bjɔ̃\
vous  enherbiez \vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bje\
ils/elles  enherbaient \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁ.bɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  enherbé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
tu avais  enherbé  \ty a.vɛ.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
il/elle/on avait  enherbé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
nous avions  enherbé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
vous aviez  enherbé  \vu.z‿a.vje.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
ils/elles avaient  enherbé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
Passé simple
j’ enherbai \ʒ‿ ɑ̃.nɛʁ.be\
tu  enherbas \ty  ɑ̃.nɛʁ.ba\
il/elle/on  enherba \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁ.ba\
nous  enherbâmes \nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bam\
vous  enherbâtes \vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bat\
ils/elles  enherbèrent \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁ.bɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  enherbé  \ʒ‿y.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
tu eus  enherbé  \ty y.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
il/elle/on eut  enherbé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
nous eûmes  enherbé  \nu.z‿ym.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
vous eûtes  enherbé  \vu.z‿yt.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
ils/elles eurent  enherbé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
Futur simple
j’ enherberai \ʒ‿ ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁe\
tu  enherberas \ty  ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁa\
il/elle/on  enherbera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁa\
nous  enherberons \nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁɔ̃\
vous  enherberez \vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁe\
ils/elles  enherberont \[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁ.b(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  enherbé  \ʒ‿o.ʁe ɑ̃.nɛʁ.be\
tu auras  enherbé  \ty o.ʁa.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
il/elle/on aura  enherbé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɑ̃.nɛʁ.be\
nous aurons  enherbé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
vous aurez  enherbé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
ils/elles auront  enherbé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\

Subjonctif

Présent
que j’ enherbe \kə ʒ‿ ɑ̃.nɛʁb\
que tu  enherbes \kə ty  ɑ̃.nɛʁb\
qu’il/elle/on  enherbe \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁb\
que nous  enherbions \kə nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bjɔ̃\
que vous  enherbiez \kə vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.bje\
qu’ils/elles  enherbent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁb\
Passé
que j’aie  enherbé  \kə ʒ‿ɛ ɑ̃.nɛʁ.be\
que tu aies  enherbé  \kə ty ɛ.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
qu’il/elle/on ait  enherbé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
que nous ayons  enherbé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
que vous ayez  enherbé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
qu’ils/elles aient  enherbé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
Imparfait
que j’ enherbasse \kə ʒ‿ ɑ̃.nɛʁ.bas\
que tu  enherbasses \kə ty  ɑ̃.nɛʁ.bas\
qu’il/elle/on  enherbât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɑ̃.nɛʁ.ba\
que nous  enherbassions \kə nu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.ba.sjɔ̃\
que vous  enherbassiez \kə vu.z‿ ɑ̃.nɛʁ.ba.sje\
qu’ils/elles  enherbassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɑ̃.nɛʁ.bas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  enherbé  \kə ʒ‿ys ɑ̃.nɛʁ.be\
que tu eusses  enherbé  \kə ty ys.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
qu’il/elle/on eût  enherbé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\
que nous eussions  enherbé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
que vous eussiez  enherbé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\
qu’ils/elles eussent  enherbé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɑ̃.nɛʁ.be\

Conditionnel

Impératif

Présent
  enherbe  \ɑ̃.nɛʁb\
  enherbons  \ɑ̃.nɛʁ.bɔ̃\
  enherbez  \ɑ̃.nɛʁ.be\
Passé
 aie  enherbé   \ɛ ɑ̃.nɛʁ.be\ 
 ayons  enherbé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\ 
 ayez  enherbé   \ɛ.je.z‿ɑ̃.nɛʁ.be\