Conjugaison:français/insolitiser

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
insolitiser
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de insolitiser, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
j’ insolitise \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
tu  insolitises \ty  ɛ̃.sɔ.li.tiz\
il/elle/on  insolitise \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
nous  insolitisons \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɔ̃\
vous  insolitisez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles  insolitisent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
Passé composé
j’ai  insolitisé  \ʒ‿e ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu as  insolitisé  \ty a.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on a  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous avons  insolitisé  \nu.z‿a.vɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous avez  insolitisé  \vu.z‿a.ve.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles ont  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Imparfait
j’ insolitisais \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
tu  insolitisais \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
il/elle/on  insolitisait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
nous  insolitisions \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zjɔ̃\
vous  insolitisiez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zje\
ils/elles  insolitisaient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  insolitisé  \ʒ‿a.vɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu avais  insolitisé  \ty a.vɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on avait  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous avions  insolitisé  \nu.z‿a.vjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous aviez  insolitisé  \vu.z‿a.vje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles avaient  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Passé simple
j’ insolitisai \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu  insolitisas \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
il/elle/on  insolitisa \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
nous  insolitisâmes \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zam\
vous  insolitisâtes \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zat\
ils/elles  insolitisèrent \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  insolitisé  \ʒ‿y.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu eus  insolitisé  \ty y.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on eut  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous eûmes  insolitisé  \nu.z‿ym.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous eûtes  insolitisé  \vu.z‿yt.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles eurent  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿yʁ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Futur simple
j’ insolitiserai \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁe\
tu  insolitiseras \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁa\
il/elle/on  insolitisera \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁa\
nous  insolitiserons \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
vous  insolitiserez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁe\
ils/elles  insolitiseront \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  insolitisé  \ʒ‿o.ʁe ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu auras  insolitisé  \ty o.ʁa.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on aura  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous aurons  insolitisé  \nu.z‿o.ʁɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous aurez  insolitisé  \vu.z‿o.ʁe.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles auront  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Subjonctif

Présent
que j’ insolitise \kə ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
que tu  insolitises \kə ty  ɛ̃.sɔ.li.tiz\
qu’il/elle/on  insolitise \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
que nous  insolitisions \kə nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zjɔ̃\
que vous  insolitisiez \kə vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zje\
qu’ils/elles  insolitisent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.tiz\
Passé
que j’aie  insolitisé  \kə ʒ‿ɛ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que tu aies  insolitisé  \kə ty ɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’il/elle/on ait  insolitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que nous ayons  insolitisé  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que vous ayez  insolitisé  \kə vu.z‿ɛ.je.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’ils/elles aient  insolitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Imparfait
que j’ insolitisasse \kə ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
que tu  insolitisasses \kə ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
qu’il/elle/on  insolitisât \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za\
que nous  insolitisassions \kə nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za.sjɔ̃\
que vous  insolitisassiez \kə vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.za.sje\
qu’ils/elles  insolitisassent \k‿[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  insolitisé  \kə ʒ‿ys ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que tu eusses  insolitisé  \kə ty ys.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’il/elle/on eût  insolitisé  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que nous eussions  insolitisé  \kə nu.z‿y.sjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
que vous eussiez  insolitisé  \kə vu.z‿y.sje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
qu’ils/elles eussent  insolitisé  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Conditionnel

Présent
j’ insolitiserais \ʒ‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
tu  insolitiserais \ty  ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
il/elle/on  insolitiserait \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
nous  insolitiserions \nu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zə.ʁjɔ̃\
vous  insolitiseriez \vu.z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.zə.ʁje\
ils/elles  insolitiseraient \[il/ɛl].z‿ ɛ̃.sɔ.li.ti.z(ə.)ʁɛ\
Passé
j’aurais  insolitisé  \ʒ‿o.ʁɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
tu aurais  insolitisé  \ty o.ʁɛ.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
il/elle/on aurait  insolitisé  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
nous aurions  insolitisé  \nu.z‿o.ʁjɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
vous auriez  insolitisé  \vu.z‿o.ʁje.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
ils/elles auraient  insolitisé  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɛ.t‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\

Impératif

Présent
  insolitise  \ɛ̃.sɔ.li.tiz\
  insolitisons  \ɛ̃.sɔ.li.ti.zɔ̃\
  insolitisez  \ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\
Passé
 aie  insolitisé   \ɛ ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\ 
 ayons  insolitisé   \ɛ.jɔ̃.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\ 
 ayez  insolitisé   \ɛ.je.z‿ɛ̃.sɔ.li.ti.ze\