Conjugaison:français/margoter

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en français
margoter
Verbe du premier groupe,
conjugué comme {{fr-conj-1}}

Conjugaison de margoter, verbe du 1er groupe, conjugué avec l’auxiliaire avoir.


Modes impersonnels

Indicatif

Présent
je  margote \ʒə  maʁ.ɡɔt\
tu  margotes \ty  maʁ.ɡɔt\
il/elle/on  margote \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
nous  margotons \nu  maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
vous  margotez \vu  maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles  margotent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé composé
j’ai  margoté  \ʒ‿e maʁ.ɡɔ.te\
tu as  margoté  \ty a maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on a  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a maʁ.ɡɔ.te\
nous avons  margoté  \nu.z‿a.vɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous avez  margoté  \vu.z‿a.ve maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles ont  margoté  \[i/ɛ]l.z‿ɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
je  margotais \ʒə  maʁ.ɡɔ.tɛ\
tu  margotais \ty  maʁ.ɡɔ.tɛ\
il/elle/on  margotait \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
nous  margotions \nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
vous  margotiez \vu  maʁ.ɡɔ.tje\
ils/elles  margotaient \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛ\
Plus-que-parfait
j’avais  margoté  \ʒ‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
tu avais  margoté  \ty a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on avait  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
nous avions  margoté  \nu.z‿a.vjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aviez  margoté  \vu.z‿a.vje maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles avaient  margoté  \[i/ɛ]l.z‿a.vɛ maʁ.ɡɔ.te\
Passé simple
je  margotai \ʒə  maʁ.ɡɔ.te\
tu  margotas \ty  maʁ.ɡɔ.ta\
il/elle/on  margota \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
nous  margotâmes \nu  maʁ.ɡɔ.tam\
vous  margotâtes \vu  maʁ.ɡɔ.tat\
ils/elles  margotèrent \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tɛʁ\
Passé antérieur
j’eus  margoté  \ʒ‿y maʁ.ɡɔ.te\
tu eus  margoté  \ty y maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on eut  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
nous eûmes  margoté  \nu.z‿ym maʁ.ɡɔ.te\
vous eûtes  margoté  \vu.z‿yt maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles eurent  margoté  \[i/ɛ]l.z‿yʁ maʁ.ɡɔ.te\
Futur simple
je  margoterai \ʒə  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
tu  margoteras \ty  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
il/elle/on  margotera \[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁa\
nous  margoterons \nu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
vous  margoterez \vu  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁe\
ils/elles  margoteront \[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.t(ə.)ʁɔ̃\
Futur antérieur
j’aurai  margoté  \ʒ‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
tu auras  margoté  \ty o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
il/elle/on aura  margoté  \[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿o.ʁa maʁ.ɡɔ.te\
nous aurons  margoté  \nu.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
vous aurez  margoté  \vu.z‿o.ʁe maʁ.ɡɔ.te\
ils/elles auront  margoté  \[i/ɛ]l.z‿o.ʁɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\

Subjonctif

Présent
que je  margote \kə ʒə  maʁ.ɡɔt\
que tu  margotes \kə ty  maʁ.ɡɔt\
qu’il/elle/on  margote \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔt\
que nous  margotions \kə nu  maʁ.ɡɔ.tjɔ̃\
que vous  margotiez \kə vu  maʁ.ɡɔ.tje\
qu’ils/elles  margotent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔt\
Passé
que j’aie  margoté  \kə ʒ‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que tu aies  margoté  \kə ty ɛ maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on ait  margoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
que nous ayons  margoté  \kə nu.z‿ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous ayez  margoté  \kə vu.z‿ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles aient  margoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ɛ maʁ.ɡɔ.te\
Imparfait
que je  margotasse \kə ʒə  maʁ.ɡɔ.tas\
que tu  margotasses \kə ty  maʁ.ɡɔ.tas\
qu’il/elle/on  margotât \k‿[il/ɛl/ɔ̃]  maʁ.ɡɔ.ta\
que nous  margotassions \kə nu  maʁ.ɡɔ.ta.sjɔ̃\
que vous  margotassiez \kə vu  maʁ.ɡɔ.ta.sje\
qu’ils/elles  margotassent \k‿[il/ɛl]  maʁ.ɡɔ.tas\
Plus-que-parfait
que j’eusse  margoté  \kə ʒ‿ys maʁ.ɡɔ.te\
que tu eusses  margoté  \kə ty ys maʁ.ɡɔ.te\
qu’il/elle/on eût  margoté  \k‿[i.l/ɛ.l/ɔ̃.n]‿y maʁ.ɡɔ.te\
que nous eussions  margoté  \kə nu.z‿y.sjɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\
que vous eussiez  margoté  \kə vu.z‿y.sje maʁ.ɡɔ.te\
qu’ils/elles eussent  margoté  \k‿[i/ɛ]l.z‿ys maʁ.ɡɔ.te\

Conditionnel

Impératif

Présent
  margote  \maʁ.ɡɔt\
  margotons  \maʁ.ɡɔ.tɔ̃\
  margotez  \maʁ.ɡɔ.te\
Passé
 aie  margoté   \ɛ maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayons  margoté   \ɛ.jɔ̃ maʁ.ɡɔ.te\ 
 ayez  margoté   \ɛ.je maʁ.ɡɔ.te\