kaduk

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin caducus.

Adjectif [modifier le wikicode]

Nature Terme
Positif kaduk
Comparatif kaduker
Superlatif am kaduksten
Déclinaisons

kaduk \kaˈduːk\

  1. Caduc.

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin caducus (« tombé »)[1].

Nom commun 1 [modifier le wikicode]

kaduk \kaduk\ masculin animé

  1. (Religion) Diable, celui qui fait tomber dans le péché ou en tant qu’ange déchu.
    • Widocznie kaduk mnie opętał i nosił. Ale z duszą chrześcijańską nie tak to łatwo; odpiąłem ja kurtkę, sięgam pod koszulę, a szkaplerz na wierzch wykładam i z dobrą miną znowu ku drodze zawracam. — (Adolf Dygasiński, Wilk, psy i ludzie,)

Synonymes[modifier le wikicode]

Nom commun 2[modifier le wikicode]

kaduk \kaduk\ masculin inanimé

  1. (Droit) Terre tombée en déshérence, terre libre de propriétaire.
  2. (Nosologie) Mal caduc.
    • Stryjec całe życie cierpiał na kaduk.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes[modifier le wikicode]

  • padaczka (« mal caduc, épilepsie »)

Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • kaduk sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références[modifier le wikicode]

  1. « kaduk », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927