rentañ

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : rentan

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du moyen breton rentaff[1][2].

Verbe [modifier le wikicode]

rentañ \ˈrɛn.tã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale rent- (pronominal : en em rentañ)

  1. Rendre.
    • Kasit he mantell dʼhe fercʼhenn en-dro, a lâr neuze ar paotr, ha goulennit ganti rentañ an arcʼhant deocʼh gant ur gwerzh-butun a-feson. — (Yann Gerven, Brestiz o vreskenn, Al Liamm, 1986, page 88)
      Rapportez le manteau à sa propriétaire, dit alors le garçon, et demandez-lui de vous rendre l’argent avec un bon pourboire.

Variantes dialectales[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 622a