soutil

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Ancien français[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin subtilis.

Adjectif [modifier le wikicode]

Nombre Cas Masculin Féminin Neutre
Singulier Sujet soutis soutile soutil
Régime soutil
Pluriel Sujet soutil soutiles
Régime soutis

soutil \Prononciation ?\ masculin

  1. Subtil.
  2. Fin, délicat, etc.

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

Breton[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du moyen breton soutil[1][2].

Adjectif [modifier le wikicode]

Nature Forme
Positif soutil
Comparatif soutilocʼh
Superlatif soutilañ
Exclamatif soutilat

soutil \ˈsu.tːil\

  1. Subtil.
    • — [...]... Daoust ma ’z eus da ziwall er gouent zoken, rak an Diaoul a zo soutil, lies-stumm, diniver e widreoù !... — (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 18)
      — [...]... Bien qu’il faille même faire attention dans le couvent, car les ruses du Malin sont subtiles, multiformes et innombrables !...

Dérivés[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 682a