tonen

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Breton[modifier le wikicode]

Forme de verbe [modifier le wikicode]

Mutation Forme
Non muté tonen
Adoucissante donen
Mixte tonen

tonen \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier de l’imparfait de l’indicatif du verbe tonal/tonat.

Anagrammes[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe [modifier le wikicode]

Présent Prétérit
ik toon toonde
jij toont
hij, zij, het toont
wij tonen toonden
jullie tonen
zij tonen
u toont toonde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben tonend getoond

tonen \to.nǝⁿ\

  1. Donner une impression.
  2. Se montrer.

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 100,0 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.


Prononciation[modifier le wikicode]

  • (Région à préciser) : écouter « tonen [to.nǝⁿ] »

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Suédois[modifier le wikicode]

Forme de nom commun [modifier le wikicode]

tonen \Prononciation ?\

  1. Singulier défini de ton.