μανία

Voir aussi : -μανία

Grec

Étymologie

Du grec ancien μανία, manía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	μανία	οι	μανίες
Génitif	της	μανίας	των	-
Accusatif	τη(ν)	μανία	τις	μανίες
Vocatif		μανία		μανίες

μανία, manía \ma.ˈni.a\ féminin

1. Manie.

Grec ancien

Étymologie

Du verbe μαίνομαι, maínomai (« être fou »).

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	μανία	αἱ	μανιαι	τὼ	μανία
Vocatif		μανία		μανιαι		μανία
Accusatif	τὴν	μανίαν	τὰς	μανίας	τὼ	μανία
Génitif	τῆς	μανίας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	μανίαιν
Datif	τῇ	μανίᾳ	ταῖς	μανίαις	τοῖν	μανίαιν

μανία, manía \ma.ˈni.a\ féminin

1. Folie, démence, compulsion, enthousiasme, transport.

Variantes

• μανίη (Ionien)

Dérivés

• ἀνδρομανία
• γυναικομανία
• μανικός

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage