μελαγχολία

Grec

Étymologie

Du grec ancien μελαγχολία, melankholía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	μελαγχολία	οι	μελαγχολίες
Génitif	της	μελαγχολίας	των	μελαγχολιών
Accusatif	τη(ν)	μελαγχολία	τις	μελαγχολίες
Vocatif		μελαγχολία		μελαγχολίες

μελαγχολία (melancholía) \me.laŋ.xoˈli.a\ féminin

1. Mélancolie, abattement.

Synonymes

• ακεφιά
• αθυμία

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de μελάγχολος, melánkholos (« atrabilaire »), avec le suffixe -ία, -ía.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	μελαγχολία	αἱ	μελαγχολιαι	τὼ	μελαγχολία
Vocatif		μελαγχολία		μελαγχολιαι		μελαγχολία
Accusatif	τὴν	μελαγχολίαν	τὰς	μελαγχολίας	τὼ	μελαγχολία
Génitif	τῆς	μελαγχολίας	τῶν	[[{{{4}}}ῶν|{{{4}}}ῶν]]	τοῖν	μελαγχολίαιν
Datif	τῇ	μελαγχολίᾳ	ταῖς	μελαγχολίαις	τοῖν	μελαγχολίαιν

μελαγχολία, melankholía féminin

1. Mélancolie.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

• μελαγχολικός

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : μελαγχολία
• Latin : melancholia

Prononciation

• *\me.laŋ.kʰo.lí.aː\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\mɛ.laŋ.kʰoˈli.a\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\me.laŋ.xoˈli.a\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\me.laŋ.xoˈli.a\ (Byzance (X^e siècle))
• *\me.laŋ.xoˈli.a\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage