πολίτης

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Grec[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du grec ancien πολίτης, polítês.

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ο  πολίτης οι  πολίτες
Génitif του  πολίτη των  πολιτών
Accusatif τον  πολίτη τους  πολίτες
Vocatif πολίτη πολίτες

πολίτης, polítis \pɔ.ˈli.tis\ masculin

  1. Citoyen, civil.

Dérivés[modifier le wikicode]

Grec ancien[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Mot dérivé de πόλις, pólis (« cité »), avec le suffixe -ίτης, -ítês.

Nom commun [modifier le wikicode]

πολίτης, polítês *\Prononciation ?\ masculin

  1. Citoyen, compatriote.
    • οἵδε, εἶπον ἐγώ, πολῖταί τ᾽ ἐμοί εἰσι, μάλα φιλόσοφοι, ἀκηκόασί τε ὅτι οὗτος ὁ Ἀντιφῶν Πυθοδώρῳ τινὶ Ζήνωνος ἑταίρῳ πολλὰ ἐντετύχηκε, καὶ τοὺς λόγους, οὕς ποτε Σωκράτης καὶ Ζήνων καὶ Παρμενίδης διελέχθησαν, πολλάκις ἀκούσας τοῦ Πυθοδώρου ἀπομνημονεύει. — (Platon, Parménide)
      — Voici, lui dis-je, de mes compatriotes, grands amateurs de philosophie ; ils ont entendu dire que ce même Antiphon était intimement lié avec un certain Pythodore, ami de Zénon, et qu'il se rappelait les entretiens de Socrate avec Zénon et Parménide, pour les avoir souvent entendu répéter à Pythodore. — (traduction)

Variantes[modifier le wikicode]

Dérivés[modifier le wikicode]

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]