ἠρεμαῖος

Voir aussi : ἤρεμος

Grec ancien

Étymologie

De ἤρεμος.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἠρεμαῖος		ἠρεμαία		ἠρεμαῖον
vocatif		ἠρεμαῖε		ἠρεμαία		ἠρεμαῖον
accusatif		ἠρεμαῖον		ἠρεμαίαν		ἠρεμαῖον
génitif		ἠρεμαίου		ἠρεμαίας		ἠρεμαίου
datif		ἠρεμαίῳ		ἠρεμαίᾳ		ἠρεμαίῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἠρεμαίω		ἠρεμαία		ἠρεμαίω
vocatif		ἠρεμαίω		ἠρεμαία		ἠρεμαίω
accusatif		ἠρεμαίω		ἠρεμαία		ἠρεμαίω
génitif		ἠρεμαίοιν		ἠρεμαίαιν		ἠρεμαίοιν
datif		ἠρεμαίοιν		ἠρεμαίαιν		ἠρεμαίοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		ἠρεμαῖοι		ἠρεμαῖαι		ἠρεμαῖα
vocatif		ἠρεμαῖοι		ἠρεμαῖαι		ἠρεμαῖα
accusatif		ἠρεμαίους		ἠρεμαίας		ἠρεμαῖα
génitif		ἠρεμαίων		ἠρεμαίων		ἠρεμαίων
datif		ἠρεμαίοις		ἠρεμαίαις		ἠρεμαίοις

ἠρεμαῖος, êremaîos *\ɛː.re.ˈma͜ɪˌ.os\

1. Doux, paisible, tranquille.
2. Léger, modéré.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952