Aller au contenu

guerir

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Révision datée du 28 février 2021 à 00:07 par Renard Migrant (discussion | contributions) (Lien dans la déf en ancien occitan (de temps en temps une aut. lang.) avec AWB)
Voir aussi : guérir

Ancien français

Verbe

guerir \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Variante de garir.

Références

Ancien occitan

Étymologie

Du vieux-francique *warjan, « défendre, protéger ».

Verbe

guerir masculin

  1. Guérir.
    • Malautz soi e cre mi morir
      E re no sai mas quan n'aug dir
      Metge querrai al mieu albir
      E no.m sai tau
      Bos metges er si.m pot guerir
      Mas non si amau
      — (Guillaume IX de Poitiers, Farai un vers de dreit nien)
    • Ailas ! — Que plangz ? — Ia tem murir.
      — Que as ? — Am. — E trop ?— Ieu, hoc, tan
      Que·n muer. — Mors ? — Oc. — Non potz guerir ?
      —Ieu no. — E cum ? —Tan sui iratz.

— (Peire Rogier, Fes non puesc en bon vers fallir, (transcription de Michel Zink, Les Troubadours - une histoire poétique, 2013, p. 193))

Variantes