Francia

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Asturien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Corse

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Espagnol

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia féminin invariable

  1. France (pays d'Europe).

Apparentés étymologiques

Prononciation

Galicien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Prononciation


Ido

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Interlingua

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Dérivés

Prononciation

Interlingue

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Italien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia \ˈfran.t͡ʃa\ féminin

  1. France (pays d'Europe).

Gentilés et adjectifs correspondants

Dérivés

Prononciation


Voir aussi

Latin

Étymologie

De Francus, « Franc », avec le suffixe -ia.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Franciă
Vocatif Franciă
Accusatif Franciăm
Génitif Franciae
Datif Franciae
Ablatif Franciā

Francia \ˈfɾaŋ.ki.a\ féminin

  1. France (pays des Francs, des Français).

Nahuatl central

Étymologie

De l’espagnol Francia.

Nom propre

Francia \Prononciation ?\

  1. (Géographie) France (pays européen).

Romanica

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia \Prononciation ?\

  1. France (pays d’Europe).

Sicilien

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).

Waray (Philippines)

Étymologie

Du latin Francia.

Nom propre

Francia

  1. France (pays d'Europe).