alkonduki

Espéranto

Étymologie

Verbe composé de la racine konduki (« conduire, mener »), de l’affixe al (« à, vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .

Verbe

Temps	Passé	Présent	Futur
Indicatif	alkondukis	alkondukas	alkondukos
Participe actif	alkondukinta(j,n)	alkondukanta(j,n)	alkondukonta(j,n)
Participe passif	alkondukita(j,n)	alkondukata(j,n)	alkondukota(j,n)
Adverbe actif	alkondukinte	alkondukante	alkondukonte
Adverbe passif	alkondukite	alkondukate	alkondukote
Mode	Conditionnel	Volitif	Infinitif
Présent	alkondukus	alkonduku	alkonduki
voir le modèle “eo-conj”

alkonduki \al.kon.ˈdu.ki\ transitif    mot-dérivé UV

1. Amener.
   • Tri knaboj gardas tiujn ĉi bovojn
     kaj alkondukas ilin al vasta savano
     estanta riĉa en herboj freŝaj:
     bongusta manĝaĵo por bovoj gardataj.
     — (Yohanes Manhitu, Longa tago de paŝtistoj, Princino Laŭdata, 2016 → lire en ligne)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « alkonduki [Prononciation ?] »