amans
:
Français
Étymologie
- → voir amant.
Forme de nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
amant | amans |
\a.mɑ̃\ |
amans \a.mɑ̃\ Ce modèle est désuet. Utilisez {{m}}
{{p}}
à la place.
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de amant.
- […] que les amans de Théodora furent chassés de son lit par des démons leurs rivaux […] — (Edward GibbonLe modèle nom w pc est désuet. Supprimez-le de cette ligne, ou remplacez-le par le modèle w si un lien vers Wikipédia est nécessaire., Histoire de la décadence et de la chute de l’Empire romain, tome 7, 1819, p. 207)
Gallo
Forme de nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
aman | amans |
\Prononciation ?\ |
amans \amɛ̃\ masculin et féminin identiques (graphie ABCD)
- Pluriel de aman.
Références
- Régis Auffray, Le petit Matao, Rue des Scribes, 2007, ISBN 978-2-906064-64-5, page 82
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | amans | amans | amans | amantēs | amantēs | amantia |
Vocatif | amans | amans | amans | amantēs | amantēs | amantia |
Accusatif | amantem | amantem | amans | amantēs | amantēs | amantia |
Génitif | amantis | amantis | amantis | amantium | amantium | amantium |
Datif | amantī | amantī | amantī | amantibus | amantibus | amantibus |
Ablatif | amantī | amantī | amantī | amantibus | amantibus | amantibus |
amans \Prononciation ?\
- Participe présent de amo.