ambroug
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Du moyen breton hambrouc.
- À comparer avec les verbes hebrwng en gallois, hembronk en cornique (sens identique).
Nom commun [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
ambroug | ambrougoù |
ambroug masculin \ˈãmbruk\
Verbe [modifier le wikicode]
ambroug \ˈãmbruk\ (voir la conjugaison) base verbale ambroug-
- Accompagner.
- Gwareg en doa kimiadet diouzh e dad hag e vamm mager ha diouzh e zaou vreur ivez, a yeas ur pennad da ambroug anezhañ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 21)
- Goarec fit ses adieux à son père et à sa mère nourriciers, ainsi qu’à ses deux frères, qui l’accompagnèrent un bout de chemin.
- Gwareg en doa kimiadet diouzh e dad hag e vamm mager ha diouzh e zaou vreur ivez, a yeas ur pennad da ambroug anezhañ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 21)
- Escorter.
- Ranked eus bet ambroug ar person beteg e gear gand aon e vije bet graet d’ezan eun droug bennak. — (A. Saluden, An den eurus Glaoda Laporte traduit par Jean-Louis Chapalain, Brest, 1927, p. 121)
- Il a fallu escorter le prêtre jusque chez lui de crainte qu’on ne lui fasse du mal.
- Met pa welas an niver a dudjentil a oa deut da ambroug anezañ, e voe darbet dʼezi sempla adarre ... met gant al levenez an taol-mañ. — (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, p. 60)
- Mais quand elle vit le nombre de gentilshommes qui étaient venus l’escorter, elle faillit à nouveau s’évanouir ... mais de joie cette fois-ci.
- Ranked eus bet ambroug ar person beteg e gear gand aon e vije bet graet d’ezan eun droug bennak. — (A. Saluden, An den eurus Glaoda Laporte traduit par Jean-Louis Chapalain, Brest, 1927, p. 121)
- Mener, conduire (en parlant d'une route).
- Reconduire (quelqu'un qui s'en va).