blaken

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Allemand[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du néerlandais blaken, apparenté à blecken, blicken[1].

Verbe [modifier le wikicode]

Mode ou
temps
Personne Forme
Présent 1re du sing. ich —
2e du sing. du —
3e du sing. er blakt
Prétérit 1re du sing. ich blakte
Subjonctif II 1re du sing. ich blakte
Impératif 2e du sing. —!
2e du plur. —!
Participe passé geblakt
Auxiliaire haben
voir conjugaison allemande

blaken \blaːkn̩\ (voir la conjugaison)

  1. Brûler, flamber.
    • Die Kerze blakte.
      La bougie flambe.

Synonymes[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin → consulter cet ouvrage

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Apparenté au latin flagrare (« brûler »).

Verbe [modifier le wikicode]

blaken \Prononciation ?\ intransitif

Présent Prétérit
ik blaak blaakte
jij blaakt
hij, zij, het blaakt
wij blaken blaakten
jullie blaken
zij blaken
u blaakt blaakte
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben blakend geblaakt
  1. Brûler, être en feu.
    • Hij blaakt van gezondheid.
      Il resplendit / pète de santé.
    • (Néerlandais de Belgique) De zon blaakt.
      Le soleil tape.
  2. Flamber, être brûlé, se consumer.

Synonymes[modifier le wikicode]

brûler

flamber

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 89,6 % des Flamands,
  • 94,0 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]