docent

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Anglais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens (« enseignant »), participe présent de doceo « enseigner ».

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
docent
\ˈdəʊs(ə)nt\
ou \ˈdoʊs(ə)nt\
docents
\ˈdəʊs(ə)nts\
ou \ˈdoʊs(ə)nts\

docent \ˈdəʊs(ə)nt\ (Royaume-Uni), \ˈdoʊs(ə)nt\ (États-Unis)

  1. Enseignant de rang inférieur à un professeur d'université, chargé de cours non permanent.
  2. (États-Unis) Guide bénévole, chargé des visiteurs dans un musée, un aquarium, un zoo.

Prononciation[modifier le wikicode]

  • Sud de l'Angleterre (Royaume-Uni) : écouter « docent [Prononciation ?] »

Références[modifier le wikicode]

Catalan[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens, de doceo.

Nom commun [modifier le wikicode]

Singulier Pluriel
docent
\duˈsen\
docents
\duˈsens\

docent \duˈsen\ masculin et féminin identiques

  1. Professeur, enseignant.

Prononciation[modifier le wikicode]

Néerlandais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens (« enseignant »), participe présent de doceo « enseigner ».

Nom commun [modifier le wikicode]

docent

  1. Professeur, enseignant.
    • "Ik, Fabian Zè, historicus en docent aan de academie van Trozen op het rijke Tarmaddon, werd onrechtvaardig naar de planeet Fluori verbannen, omwille van mijn eerlijkheid als geschiedschrijver." — (Gust van Brussel, De Atlantica Kroniek, 2003, ISBN 9053252371)

Taux de reconnaissance[modifier le wikicode]

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens (« enseignant »), participe présent de doceo « enseigner ».

Nom commun [modifier le wikicode]

docent masculin

  1. Titre de certains enseignants universitaires, maître de conférence.

Prononciation[modifier le wikicode]

Slovaque[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens (« enseignant »), participe présent de doceo « enseigner ».

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif docent docenti
ou docentovia
Génitif docenta docentov
Datif docentovi docentom
Accusatif docenta docentov

Locatif docentovi docentoch
Instrumental docentom docentmi

docent masculin

  1. Titre de certains enseignants universitaires, maître de conférence.

Suédois[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun [modifier le wikicode]

Commun Indéfini Défini
Singulier docent docenten
Pluriel docenter docenterna

docent \Prononciation ?\ commun

  1. Titre de certains enseignants universitaires, maître de conférence.

Tchèque[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du latin docens (« enseignant »), participe présent de doceo « enseigner ».

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif docent docenti
ou docentové
Génitif docenta docentů
Datif docentovi docentům
Accusatif docenta docenty
Vocatif docente docenti
ou docentové
Locatif docentovi docentech
Instrumental docentem docenty

docent masculin

  1. Titre de certains enseignants universitaires, maître de conférence.