fianĉiĝi
: fianĉigi
Espéranto
Étymologie
- Verbe composé de la racine fianĉo (« fiancé »), du suffixe -iĝ- (« devenir, tendre vers ») et de la terminaison -i (« verbe ») .
Verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | fianĉiĝis | fianĉiĝas | fianĉiĝos |
| Participe actif | fianĉiĝinta(j,n) | fianĉiĝanta(j,n) | fianĉiĝonta(j,n) |
| Adverbe | fianĉiĝinte | fianĉiĝante | fianĉiĝonte |
| Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
| Présent | fianĉiĝus | fianĉiĝu | fianĉiĝi |
| voir le modèle “eo-conj-intrans” | |||
fianĉiĝi \fi.an.ˈt͡ʃi.d͡ʒi\ intransitif composition de racines de l’ekzercaro §39
- Se fiancer (pour un homme).
Variantes orthographiques
- si pas de ĉ et ĝ possibles par le clavier : fiancxigxi
Vocabulaire apparenté par le sens
- fianĉiniĝi, se fiancer (pour une femme)
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « fianĉiĝi [Prononciation ?] »
Références
Vocabulaire:
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- fianĉiĝi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- fianĉiĝi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "fianĉ-iĝ-i" (à racines U.V.) présente dans l’Ekzercaro de la Fundamento (Ekzercaro, R1 de l’Akademio de Esperanto).