gòi
Occitan[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- (Adjectif, Nom commun 1) Du latin coxo.
- (Nom commun 2) Du latin gaudium (« contentement »).
Adjectif [modifier le wikicode]
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | gòi \ˈgɔj\ |
gòis \ˈgɔjs\ |
Féminin | gòia \ˈgɔjo̞\ |
gòias \ˈgɔjo̞s\ |
gòi \ˈgɔj\ (graphie normalisée)
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Synonymes[modifier le wikicode]
Nom commun 1 [modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
gòi \gòi\ |
gòis \ˈgɔj\ |
gòi \ˈgɔj\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : gòia)
Nom commun 2[modifier le wikicode]
Singulier | Pluriel |
---|---|
gòi \gòi\ |
gòis \ˈgɔj\ |
gòi \ˈgɔj\ (graphie normalisée) masculin
Références[modifier le wikicode]
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2