gounit
Breton[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | gounit |
Adoucissante | cʼhounit |
Durcissante | kounit |
gounit \ˈɡũː.nit\ intransitif-transitif (voir la conjugaison), base verbale gounez-
- Conquérir.
- Cultiver.
- Gagner, obtenir.
- Miliner gwenn e veg a laer ar bleud, a laer an ed, hag o gounid ne ra ket. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - Troisième partie - Le style populaire, 1974, page 307)
- Le meunier, au bec (visage) blanc, vole la farine, vole le blé, mais ne les gagne pas.
- Me a zo ʼvel Jañ ar Pôtr-nevez : pa vez arhant da hounid ne gouskan ket en noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 54)
- Je suis comme Jean-le-Nouveau : quand il y a de l’argent à gagner je ne dors pas la nuit.
- Miliner gwenn e veg a laer ar bleud, a laer an ed, hag o gounid ne ra ket. — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - Troisième partie - Le style populaire, 1974, page 307)
- Vaincre.
Dérivés[modifier le wikicode]
Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]
Références[modifier le wikicode]
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 285b