idiotie
Français
Étymologie
Nom commun
idiotie \i.djɔ.si\ féminin (pluriel à préciser)
- Modèle:médecine Modèle:obsolète Diminution notable ou disparition de l’intelligence et des facultés affectives, sensitives et motrices accompagnées ou non de perversion des instincts. Note : Le terme a été remplacé par la notion de handicap mental.
- Modèle:par ext Actes ou paroles qui dénotent un esprit borné.
- Il ne dit, il ne fait que des idioties.
Apparentés étymologiques
Traductions
- Allemand : Idiotie (de)
- Anglais : idiocy (en)
- Catalan : idiòcia (ca)
- Chinois : 白痴 (zh) (白癡) báichī
- Danois : idioti (da)
- Espagnol : 1 idiocia (es); 2 idiotez (es)
- Espéranto : idioteco (eo)
- Grec : ιδιωτεία (el)
- Ido : idioteso (io)
- Italien : idiozia (it)
- Néerlandais : idiotie (nl)
- Norvégien : idioti (no)
- Occitan : idiocia (oc)
- Roumain : prostie (ro)
- Same du Nord : doavkivuohta (*), jallodat (*)
- Suédois : idioti (sv)
Voir aussi
- idiotie sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
Néerlandais
Étymologie
- Du français idiotie.
Nom commun
idiotie \Prononciation ?\
- Idiotie, état mental.
- Idiotie, chose idiote.
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 73,7 % des Flamands,
- 79,1 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « idiotie [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]