koń

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : kon, køn, kón, kóń, koñ, kôň, kön, kɔn, kon-

Bas-sorabe[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du vieux slave конь, konĭ.

Nom commun [modifier le wikicode]

Koń.

koń \Prononciation ?\ masculin

  1. (Zoologie) Cheval.

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • koń sur l’encyclopédie Wikipédia (en bas-sorabe) 

Polonais[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Du vieux slave конь, konĭ[1].

Nom commun [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Nominatif koń konie
Vocatif koniu konie
Accusatif konia konie
Génitif konia koni
Locatif koniu koniach
Datif koniowi koniom
Instrumental koniem końmi
Koń.

koń \kɔɲ\ masculin animé (pour une femelle, on peut dire : klacz, kobyła)

  1. (Zoologie) Cheval.
  2. (Sport) Cheval d’arçon.
    • Nigdy nie umiałem skakać przez konia.
  3. (Échecs) Cavalier.
    • Może pan zbić koniem białą wieżę.

Dérivés[modifier le wikicode]

Vocabulaire apparenté par le sens[modifier le wikicode]

Prononciation[modifier le wikicode]

Voir aussi[modifier le wikicode]

  • koń sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

Références[modifier le wikicode]

  1. « koń », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927